Susan Sontag

SPEKTAKL "SUSAN SONTAG" BIERZE UDZIAŁ W 45. WARSZAWSKICH SPOTKANIACH TEATRALNYCH

 

„Susan Sontag” to autorska fantazja na temat życia i twórczości słynnej ikony amerykańskiej kultury. To potencjalna historia jednego sekretu i jego konsekwencji. To opowieść o pęknięciu między wypartą prywatnością a nieskalanym wizerunkiem zaangażowanej aktywistki, o potrzebie jawności i o pragnieniu autonomii, o skrywanych relacjach i o zawiedzionych przyjaciołach umierających na AIDS. Jak to jest widzieć więcej, czuć mocniej i nieustannie szukać odpowiedzi na niewygodne pytania?
„Susan Sontag” to teatralne fotostory - album zdjęć, ożywianych na naszych oczach przez aktorską grupę rekonstrukcyjną. Jakie fantazje skrywa zbiór czarno-białych fotografii z teatralnych prób, inspirowanych wizerunkami Sontag? 
Ten spektakl wciągnie Cię w wir osobistych dylematów i emocjonalnych napięć. To pulsująca konfrontacja z tym, co w nas najgłębsze i najtrudniejsze do uchwycenia.
PROGRAM SPEKTAKLU
W programie spektaklu „Susan Sontag” publikujemy rozmowę Katarzyny Niedurny z twórcami spektaklu Agnieszką Jakimiak i Mateuszem Atmanem wraz ze zdjęciami ze sztuki. KLIKNIJ i przeczytaj cały tekst.

O SPEKTAKLU POCZYTASZ W:
🟢 Tygodnik Powszechny: Dariusz Kosiński | Sztuka to kwas dla mas. Uwolnienie z żelaznego uścisku rzeczywistości: To w tych scenach przejawi się najważniejsze przesłanie przedstawienia: potrzeba nam alternatywnej polityki osobistej. Alternatywnej właśnie dlatego, że osobistej. Polityka ta nie zdejmuje z nas odpowiedzialności za życie i jego kształt. Przeciwnie - nadaje jej szczególną wagę, niezależnie od tego, jak silna jest opresja dominującej narracji zbiorowej. Wyłamać się z jej reguł, stworzyć własną przestrzeń, nie usprawiedliwiać się niemocą i nie zwalniać z prawa do siebie i swojego sposobu przeżywania życia i realizacji pragnień - to właśnie cel nowej polityki osobistej, dzięki której odświeżonych znaczeń i wartości nabiera i ten wyświechtany komunał - że teatr jest przestrzenią wolności.  KLIKNIJ
🟢 Notatnik teatralny: Katarzyna Lemańska | Prosimy o unikanie spoilerów o Sontag: Twórcy przywołują konkretne wydarzenia z życiorysu nowojorskiej eseistki, aby pokazać, w jakim kontekście kulturowym, politycznym i prywatnym powstały jej najważniejsze publikacje i jakim sekretem były podszyte.(...)  Nie trzeba jednak znać twórczości Sontag, aby odnaleźć się w tematyce przedstawienia – to duży atut tego spektaklu, że wytrąca część widzów z bezpiecznej pozycji odbiorczej (w jakich scenach – o tym poniżej), ale nie wymusza, by mieli oni wysokie kompetencje kulturowe. KLIKNIJ
🟢Teatr dla Wszystkich: Alicja Cembrowska  | Sontag wyobrażona: Wrażenie robią niewymuszone i lekkie choreografie (Ana Szopa), kampowe wstawki (chociażby barokowa aria), unowocześnione aranżacje znanych piosenek (Rafał Ryterski) i konsekwentne burzenie czwartej ściany, ujawniające swą celowość pod sam koniec. Zabieg ten niejako zapowiada finał, w którym widzowie dowiedzą się, dlaczego to queerowy i biseksualny aspekt biografii stał się tym głównym. Dlaczego dotyczy to pana z czwartego rzędu i pani z trzeciego. Dlaczego są to sprawy nasze, a nie tylko czyjeś" KLIKNIJ
🟢 GAZETA WYBORCZA: Witold Mrozek | 7 świetnych spektakli i cud w TVP. Jaki był 2024 rok w polskim teatrze? podsumowania 2024: Agnieszka Jakimiak i Mateusz Atman opowiedzieli o życiu Susan Sontag, legendarnej pisarki, mówiąc zarazem bardzo o naszym tu i teraz. Na pograniczu biograficznej historii i gry z obrazem powstał spektakl, który jest szalenie atrakcyjny, wciągający, zabawny, a jednocześnie stanowi intelektualne wyzwanie.  KLIKNIJ
🟢 GAZETA WYBORCZA: Witold Mrozek | Coming out bywa trudny. Świetny spektakl o słynnej pisarce: „Susan Sontag" z Teatru im. Jaracza w Olsztynie to spektakl opowiadający o pozowaniu i na pozowaniu w dużej mierze się opierający, z całą dwuznacznością słowa „poza". W czarno-białej scenografii Anny Met aktorki (i aktor) odtwarzają słynne fotografie związane z życiem Sontag. Zastygają w półstatycznych obrazach. Jest w tym coś z dziewiętnastowiecznej zabawy w tableux vivantes. Taki obraz nigdy nie jest idealnie statyczny, zawsze coś drgnie, gdy aktorki (i aktor) fotografują się nawzajem.  KLIKNIJ

MATERIAŁY DO POBRANIA:
AFISZ KLIKNIJ
PLAKAT GRAFICZNY KLIKNIJ
PLAKAT FOTO KLIKNIJ

Spektakl bierze udział w 31. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego.
Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Jacek Sieradzki (przewodniczący), Adam Karol Drozdowski, Dominik Gac, Anna Pajęcka, Kamila Łapicka, Eryk Maciejowski, Wiktoria Wojas.