Czuwanie

Kanwą przedstawienia jest historia samotnego mężczyzny, którego poznajemy w momencie przyjazdu do samotnej, umierającej krewnej. Spektakl w przepiękny sposób porusza temat samotności, odrzucenia, opowiada o ogromnej potrzebie bliskości, pełen jest przy tym czarnego humoru. A jeśli dodamy do tego wspaniały duet: Irenę Telesz-Burczyk i Grzegorza Gromka, to spodziewać się możemy wielu teatralnych emocji.

Uwielbiam bohaterów tej sztuki. Kemp jest cudownym freakiem: w jednym człowieku maniak, socjopata, frustrat, hipochondryk, zgred i histeryk. W Muzeum Neurozy jego popiersie stanęłoby zaraz obok portretu Maiuczyńskiego z Dnia Świra. Mówi to co myśli, co czasem my myślimy, ale nie odważylibyśmy się powiedzieć tego głośno. A jego milcząca ciotka, którą tak usilnie motywuje do opuszczenia tego „padołu łez”? Zdradzę, że wygląda tylko tak niewinnie. Ta para śmieszy, przeraża i wzrusza. Wspaniały materiał dla reżysera, aktora i widza. - Justyna Celeda