Jedziemy do Opola!

Siedem spektakli z teatrów w Krakowie, Warszawie, Olsztynie, Tarnowie i w Gdańsku znalazło się w finale Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”. Wszystkie zostaną pokazane podczas 45. Opolskich Konfrontacji Teatralnych.

„Lalka” z Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (reż. Wojtek Klemm), „Matka Joanna od Aniołów” z Nowego Teatru w Warszawie (reż. Jan Klata), „Panny z Wilka” z Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (reż. Agnieszka Glińska) oraz z Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie (reż. Krzysztof Rekowski), „Trans-Atlantico” z Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie (reż. Tomasz Gawron), „Wyzwolenie” z Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie (reż. Anna Augustynowicz), „Zaczarowana królewna” z Teatru Wybrzeże w Gdańsku (reż. Michał Derlatka) – to najlepsze spektakle „polskiej klasyki” w roku 2019, które powalczą w finale ogólnopolskiego konkursu „Klasyka Żywa” podczas tegorocznych, 45. Opolskich Konfrontacji Teatralnych.

Finałowa lista spektakli to efekt prac Komisji Artystycznej w składzie: Patryk Kencki (przewodniczący), Tomasz Domagała, Jagoda Hernik Spalińska, Maria Marcinkiewicz-Górna, Rafał Węgrzyniak, Agnieszka Wójtowicz, Kalina Zalewska. Członkowie Komisji wyłonili finalistów z 41 zgłoszonych do konkursu przedstawień.

Najlepsze ubiegłoroczne wystawienia polskich klasyków zaprezentowane zostaną podczas 45. Opolskich Konfrontacji Teatralnych / „Klasyka Żywa” (Teatr im. Jana Kochanowskiego), które w tym roku – wyjątkowo, z powodu remontu Teatru – odbędą się jesienią 2020. Podczas festiwalu powalczą o główne nagrody konkursu, m.in. za reżyserię, scenografię czy muzykę, oraz o Nagrodę Główną im. Wojciecha Bogusławskiego. Laureatów wyłoni Jury, w którego skład – jak co roku – wejdą znawcy teatru i dramatu, teoretycy i praktycy.

---------------------------------

Konkurs „Klasyka Żywa” organizowany jest przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego główny cel to zwiększenie obecności polskich tekstów klasycznych w repertuarach współczesnych teatrów oraz wzmacnianie zainteresowania nimi dzisiejszych twórców i odbiorców teatru, a także przywracanie do repertuaru wartościowych dzieł dramatu polskiego, zapomnianych lub rzadko wystawianych.